امروزه حوزههای آبخیز به عنوان محور اصلی برنامهریزی جهت توسعه پایدار در بسیاری از مباحث مدیریتی مطرح شده است. ارزیابی توان اکولوژیک حوزههای آبخیز و رتبهبندی آنها با توجه به معیارهای مختلف اکولوژیکی، یکی از موارد مهم در برنامهریزی و مدیریت جامع حوزههای آبخیز میباشد. روش تاکسونومی یکی از جامعترین سیستمهای طراحی شده برای ارزیابی توان متغیرهای دخیل در برنامهریزی و تصمیمگیری برای آینده است. در این تحقیق چهار زیرحوزۀ حوزه آبخیز زیدشت واقع در منطقه طالقان انتخاب شد. بر اساس روش تاکسونومی چهار شاخص تاثیرگذار در طرحهای مدیریتی حوزههای آبخیز (شاخص ترکیب گیاهی، شاخص حفاظت خاک، شاخص فرسایش و رسوب و شاخص کمیت آب) انتخاب شدند. نتایج نشان داد تاثیرگذارترین متغیر، شاخص حفاظت خاک بوده است و اولویت اول بین چهار زیر حوزه انتخابی برای اجرای طرحهای مدیریتی با توجه به چهار شاخص فوق، زیر حوزه D1 میباشد. با توجه به شاخص حفاظت خاک که مهمترین شاخص بوده، زیرحوزههای D2 و DINT1 و DINT2 در اولویتهای بعدی قرار دارند. |
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |