گروه زمینشناسی، دانشکدهی علوم پایه، دانشگاه هرمزگان ، m.poosti@yahoo.com
چکیده: (3145 مشاهده)
سازند آغاجاری با سن میوسن میانی تا پلیوسن، آخرین واحد گروه فارس است. سنگرخسارههای شناخته شده در نهشتههای این سازند شامل ماسهسنگ آهکی، مارن، آهک و سیلتستون آهکی است. ستبرای این سازند در برخی از مناطق پسخشکی بندرعباس به بیش از 3000 متر هم میرسد. مطالعات صحرایی و میکروسکوپی روی 50 نمونهی برداشت شده از این سازند در محدودهی مورد پژوهش و نمونههای گرفته شده از سری هرمز (مربوط به چند گنبد) نشان میدهد که این سازند دارای دانههای آواری (عمدتاً کوارتز پلیکریستالین و کوارتزهای با خاموشی موجی)، خردههای سنگوارهها، کانیهای تیره (اکسید و هیدروکسیدهای آهن)، آلبیت، ارتوکلاز و کانیهای فرعی مسکویت و کلریت است که همگی در یک زمینهی آهکی قرار دارد. آزمایشهایXRF و میکروپروب سه نمونه از اولیژیستهای موجود در سازند آغاجاری و سری هرمز، بیانگر این است که منشأ اولیژیستها احتمالاً به فرسایش سری هرمز بازمیگردد. فراوانی کوارتزهای دارای خاموشی موجی در سازند آغاجاری نیز منشأ دگرگونی را برای آنها نشان میدهد و احتمالاً توسط عوامل حمل و نقل از پهنهی ساختاری سنندج ـ سیرجان به این حوضهی رسوبی منتقل شدهاست.