دانشگاه تبریز ، fatyma7parhizkar@Yahoo.com
چکیده: (3131 مشاهده)
سیستمهای ساحلی بسیار پویا و فعال هستند و تحول در آنها به دلیل برخورد دو محیط دینامیک خشکی و دریا، نسبتاً سریع روی میدهد و در کل پایدار نیستند. در این پژوهش، تغییرات خط ساحلی شمال تا غرب تنگه ی هرمز در چهار دوره یعنی 1972، 1987، 2002 و 2019 با کمک ابزار تحلیل سامانه خط ساحلی (DSAS) اندازه گیری شد. ابزارهای اصلی این پژوهش، تصاویر ماهوارهای لندست، نقشه ها و نرمافزارها است. هدف اصلی، مقایسه ی تغییرات خط ساحلی مورد بررسی در یک دوره ی 47 ساله از طریق تصاویر ماهوارهای است. پهنه ی ساحلی مورد مطالعه به چهار بازه ی کلی، دسته بندی و در این چهار بازه ترانسکت هایی در فواصل مساوی 100 متر ترسیم شد. طی این محدوده ی زمانی 47 ساله، متوسط نرخ جابه جایی (LRR) خط ساحلی در بازههای D، C، B و A به ترتیب برابر با 12/6، 65/1، 63/2 و 8/0 متر در سال بوده است. با توجه به نتایج به دست آمده، خطوط ساحلی بیشتر به سمت دریا پیشروی داشته اند که این امر نشان می دهد رسوب گذاری بیش از فرسایش بوده است. میزان تغییرات رخ داده، از روش ترسیم پروفیل های متساوی البعد (ترانسکت) و عمود بر خط ساحلی طی چهار دوره ی زمانی حاصل شد. سپس تحلیل آماری داده ها و سرانجام محاسبه ی MAPE و RMSE صورت گرفت و پارامتر EPR به عنوان مبنایی برای پیشبینی خطوط ساحلی انتخاب شد. خطوط ساحلی پیشبینی شده برای 10 تا 20 سال آینده نیز بیانگر پیشروی خط ساحل به سمت دریا و ادامه پیدا کردن همین روند رسوب گذاری است. البته نمی توان بخش هایی را که فرآیند فرسایش و پسروی در آنها حاکم است، نادیده گرفت؛ به خصوص در محدوده ی جنگلهای حرا در خورخوران و بخش هایی از دلتای رود کُل و بخش غربی بندرعباس که آسیب پذیری بخش های مختلف ساحلی را در محدوده ی مطالعاتی نشان می دهد و نیاز به برنامه ریزی برای محافظت از خطوط ساحلی در بخشهای مختلف آن احساس می شود.