سال 12، شماره 1 - ( بهار 1401 )
جلد 12 شماره 1 صفحات 17-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه مهندسی منابع طبیعی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران ، nvz.moradi@hormozgan.ac.ir
چکیده: (2087 مشاهده)
تخریب و فرسایش، از چالشهای جدی تهدیدکننده منابع آب و خاک است و یکی از مسائل به‌روز و قابل‌تأمل زیست‌محیطی در سطح جهان به شمار میرود. بهبود ویژگی‌های فیزیکی خاک، یکی از روشهای نوین کنترل فرسایش و تخریب مرسوم است که استفاده از اصلاح‌گرهای آلی نقش مهمی در این زمینه دارد. در این تحقیق با توجه به فراوانی ضایعات میگو و بادمجان در استان هرمزگان، استفاده از بیوچار این مواد برای اصلاح خاک قابل‌توجه قرار گرفت. نمونههای خاک مورد آزمایش، از اراضی کشاورزی اطراف بندرعباس به‌صورت دست‌نخورده با لولههای فشار قوی با ارتفاع 25 و قطر 20 سانتیمتر تهیه شد. بیوچارهای تهیه‌شده نیز به‌صورت سوسپانسیون در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه غلظت (0، 4 و 8 گرم در لیتر) در سه تکرار به نمونههای خاک اضافه شد و به مدت صد روز در رطوبت بین ظرفیت زراعی تا حدود پنجاه درصد آن در نهالستان نگهداری شد. سپس شاخص‌های MWDwet، MWDdry، PAD، BD وKs اندازهگیری شد. تحلیل آماری و مقایسه میانگینها در سطح پنج درصد بین تیمارها، بر اساس تجزیه واریانس یک‌طرفه و آزمون دانکن با استفاده از نرم‌افزارSPSS16 انجام شد. نتایج نشان داد که کاربرد بیوچار به افزایش MWDwet و MWDdry و کاهش BD، PAD و Ks معنیدار در سطح پنج درصد نسبت به شاهد در خاک موردنظر منجر شد. در غلظت‌های 8 و 4 گرم در لیتر بیوچار بادمجان، بیشترین مقدار MWDwetو MWDdry مشاهده شد و کمترین مقدار PAD مربوط به غلظت 8 گرم در لیتر بیوچار بادمجان بود. کمترین مقدار BD نیز مربوط به غلظت 8 گرم در لیتر هر دو نوع بیوچار (33/1) بود و مقدار Ks هم در غلظت 4 گرم در لیتر میگو کمترین مقدار بود.
نوع مطالعه: مستخرج از پایان‌نامه / رساله / طرح پژوهشی |
موضوع مقاله:
مدیریت و کنترل اثرات فرسایش محیطی
دریافت: 1400/8/28 | انتشار: 1400/12/21
دریافت: 1400/8/28 | انتشار: 1400/12/21
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |