مجله پژوهش‌های فرسایش محیطی

هدف از این تحقیق، شناسائی مناسب‌ترین گونه از بین گونه‌های متداول و مورد استفاده نهالکاری در تثبیت ماسه‌های روان شهرستان جاسک استان هرمزگان می‌باشد. به این منظور پس از پاشش مالچ نفتی به عنوان تثبیت کننده موقت، نهالهای سمر Prosopis juliflora، مغیر Acacia nubica، استبرق Calotropis procera و کهور ایرانی Prosopis cineraria که بیشترین استفاده را در پروژه‌های تثبیت ماسه‌های روان و جنگلکاری منطقه دارند، تحت شرایط یکسان به تعداد 30 اصله از هر گونه، غرس شدند. این نهالها به مدت دو سال آبیاری شده و جهت حفاظت در مقابل چرا و تخریب، اقدام به قرق منطقه با بکارگیری قرقبان شد. با اندازهگیری درصد بقا، خزان و متوسط تاج پوشش هر گونه، داده‌های جمع آوری شده (30 عدد برای هر گونه و در کل 120 عدد) به کمک نرم افزار SPSS مورد آزمون قرار گرفت. نتایج نشان داد اخنلاف معنی داری به لحاط درصد بقا و تاج پوشش بین گونه‌های مورد مطالعه وجود دارد(05/0 Sig=). در واقع بر طبق نتایج حاصله در پایان سال اول و دوم از زمان کاشت، نهالهای سمر، از نظر گستره و دوام تاج پوشش ایجادی، مطلوب ترین وضع و نهالهای کهور ایرانی، ضعیف ترین وضع را داشتند. نتایج این تحقیق، کاربرد گونه سمر به عنوان گونه اصلی مورد استفاده در تثبیت ماسه‌های روان منطقه را مورد تأیید قرار داد. هر چند بر اساس نتایج زنده مانی نهالها، در صورت قرق بهینه عرصه به ترتیب اولویت از نهالکاری با گونه مغیر، استبرق و کهور ایرانی، می‌توان به عنوان گونه همراه در کنار گونه سمر، استفاده نمود.