دانشکدهی منابع طبیعی و کویرشناسی، دانشگاه یزد ، fzare076@gmail.com
چکیده: (3941 مشاهده)
شناسایی و بررسی عوامل مؤثر به صورت ناحیهای میتواند در جهت مقابله با زمینلغزش و کاهش خسارات ناشی از آن مهم و مؤثر باشد. در این تحقیق سعی شدهاست با استفاده از مدلهای فرایندمحور طالبی 2008 و بیشاپ اصلاح شده (ترکیب مدل Bishopو مدل تحلیلی طالبی 2008)، ضمن تحلیل پایداری دامنهی لغزشی در منطقهی آبباد کامفیروز فارس، به اولویتبندی عوامل مؤثر در بروز زمینلغزش پرداخته شود. پس از تعیین تمامی پارامترهای مدل فیزیکی که از بازدیدهای میدانی، آزمایشگاهی و تجزیه و تحلیل توپوگرافی استخراج گردید، ضریب پایداری در دو مرحلهی قبل و بعد از لغزش برای دامنهی مورد مطالعه محاسبه شد. در ابتدا میزان ضریب اطمینان با استفاده از مدل طالبی 2008 محاسبه شد. مدل طالبی 2008 بر مبنای تئوری شیب بینهایت است که در آن فرضیهی موازی بودن سطح زمین با سنگ بستر (ثابت بودن عمق خاک) در نظر گرفته شدهاست. چون منطقهی مورد مطالعه دارای عمق خاک متغیر است، مدل مذکور نتوانست ضریب پایداری را به درستی محاسبه کند؛ بنابراین، از مدل بیشاپ اصلاح شده (مدل ترکیبی طالبی 2008 و بیشاپ) استفاده شد. در این روش، میزانFs برای سطح گسیختگی در یک سطح دایرهای شکل با عمقهای متفاوت خاک و با در نظر گرفتن هندسهی دامنه محاسبه شد. ضریب پایداری مدل بیشاپ اصلاح شده مربوط به قبل از لغزش ـ که معادل 08/1 است ـ این امر را نشان میدهد که دامنه در آستانهی لغزش قرار داشتهاست، اما ضریب پایدرای بعد از لغزش ـ که معادل 19/2 است ـ بیانگر این است که در حال حاضر دامنه به پایداری رسیدهاست. آنالیز حساسیت منطقه با در نظر گرفتن عوامل مربوط صورت گرفت؛ از قبیل حداکثر بارندگی روزانه (N)، هدایت هیدرولیکی (K_s)، زاویهی اصطکاک داخلی (ᴓ)، شیب(ß) ، ضریب چسبندگی (c_co) و وزن مخصوص خاک ( ) . در این مطالعه با توجه به آنالیز حساسیت، مهمترین عوامل تأثیرگذار در لغزش دامنه شناسایی شد که عبارت است از: بالا بودن شیب (ß)، پایین بودن چسبندگی خاک (c) و افزایش وزن مخصوص خاک که ناشی از افزایش رطوبت در آن است.