BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://magazine.hormozgan.ac.ir/article-1-118-fa.html
امروزه فرسایش خاک به لحاظ خسارات قابل توجهی که به محیط‌زیست و جوامع انسانی تحمیل می‌کند، به عنوان یک بحران محیطی مطرح‌شده و مطالعه در این زمینه ضروری به نظر می‌رسد .در این مطالعه با استفاده از روش برآورد فرسایش SLEMSA و مدل تصمیم‌گیری TOPSIS به بررسی میزان فرسایش در حوزه رومشگان از زیر حوزه‌های کرخه پرداخته شده است. در روش SLEMSA فرسایش خاک تابع عوامل محیطی چون اقلیم، خاک، پوشش گیاهی و توپوگرافی است : 
، که در آن Z میانگین سالیانه هدر رفت خاک، K میزان خاک فرسوده شده، X فاکتور توپوگرافی و C فاکتور مدیریت زراعی می‌باشد. نقشه پراکندگی عوامل مؤثر (مؤثرترین عامل در هر مربع از تور) در مدل SLEMSA نشان می‌دهد که عامل شیب (S) با 77 درصد مؤثرترین عامل در فرسایش حوزه مورد مطالعه بوده و عامل قابلیت فرسایشپذیری (F) با 22 درصد دومین عامل مؤثر در فرسایشپذیری حوزه می‌باشد. مقدار کل هدر رفت خاک برای حوزه، 667 تن در هکتار در سال برآورد شده است. نتایج به‌کارگیری مدل TOPSIS در بررسی وضعیت فرسایش حوزه رومشگان نیز نشان می‌دهد که عامل توپوگرافی (شیب) بیش از سایر عوامل در فرسایش پذیری حوزه مؤثر بوده و نقش اصلی را بر عهده دارد. همچنین بر اساس این مدل، زیرحوزه شماره 1 در شمال حوزه (با بیش‌ترین میزان شباهت به ایده آل مثبت)، بیش‌ترین میزان آسیب‌پذیری در برابر فرسایش را داشته و پس از آن به ترتیب زیرحوزه‌های 2، 4 و 3 قرار گرفته‌اند. موقعیت توپوگرافی ، ارتفاعات و میزان شیب بالای این مناطق موجب می‌شود که میزان نفوذ آب کاهش‌یافته و نرخ فرسایش در این نواحی افزایش یابد.
دریافت: 1393/2/13 | انتشار: 1393/2/13
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
