مجله پژوهش‌های فرسایش محیطی

یکی از مناسب‌ترین روش‌ها جهت جلوگیری از فرسایش خاک و یا کاهش آن، حفظ و احیای پوشش گیاهی می‌باشد. بنابراین آشنایی و آگاهی از ویژگی‌های پوشش گیاهی، از جمله تنوع، به عنوان اولین و مهم ترین ابزار بیولوژیکی جهت حفاظت خاک ضروری است. یکی از روش‌هایی که اطلاعات جامعی‌ در زمینه الگوی پراکنش مکانی تنوع گیاهی ارائه می‌نماید، تقسیم بندی افزایشی است. در این تحقیق به بررسی مؤلفه‌های تنوع گونه‌ای در طول گرادیان ارتفاعی منطقه حفاظت شده گنو با استفاده از این روش پرداخته شد. فهرست‌برداری از گیاهان در 15 طبقه ارتفاعی و با تعداد 5 پلات 4 مترمربعی در هرطبقه در جهت جنوبی انجام شد. سپس کل غنای گونه‎ای (r&gamma) به مؤلفه‎های داخل نمونه‎ها یا پلاتها (1&alpha)، بین نمونه‎ها (1&beta) و بین طبقات ارتفاعی (2&beta) تقسیم‎بندی شد. تجزیه و تحلیل مؤلفه‌های تنوع گونه‌ای در مقیاس‌های مختلف با استفاده از نرم افزار Partition نشان داد که تنوع1 &beta با 13/71درصد بیشترین مقدار و همچنین بیشترین سهم را از تنوع کل دارا بود. مقیاس 2&beta با 36/16درصد کمترین مقدار را نشان داد. نتایج بیانگر آن بود که بیشترین تعداد گونه در طبقات ارتفاعی میانی (1200 تا 1700 متر) مشاهده شده و گونه‌های ناحیه رویشی ایرانی-تورانی بیشترین سهم را به خود اختصاص داد. استفاده از تقسیم بندی افزایشی مقیاسی که بیشترین سهم را در تنوع کل در سطح منطقه‌ای دارد (Regional) را ارائه می‌نماید و همچنین بهترین مقیاس جهت فعالیت‌های احیا را به ما نشان می‌دهد.