مجله پژوهش‌های فرسایش محیطی

گسیل غبار، حاصل فرسایش بادی است و در مناطق مستعد فرسایش صورت می‌گیرد. فرسایش بادی فرایند انتقال ذرات خاک به‌ وسیله­ی باد است. رطوبت خاک سطحی، از عوامل بسیار تأثیر‌گذار بر فرسایش بادی به شمار می­رود. با توجه به اینکه رطوبت سطحی خاک در مناطق خشک و بیابانی بسیار پایین است، برای شبیه‌سازی عددی این فرسایش باید از طرحواره­ی سطح مناسبی استفاده شود تا رطوبت موجود در لایه­ی سطحی خاک را به ‌درستی شبیه‌سازی کند. در این پژوهش، اثر طرحواره­ی پلایم در پیش‌بینی غبار و شبیه‌سازی رطوبت سطحی با استفاده از دو طرحواره­ی سطح NOAH و پلایم- شو بررسی شد. همچنین برای ارزیابی طرحواره‌ها، از داده‌های سطح سوم رطوبت خاک روزانه که از ماهواره­ی رادار تهیه شده­است، استفاده گردید. نتایج نشان ‌داد  که استفاده از طرحواره­ی پلایم- شو، رطوبت سطحی کمتر و شبیه‌سازی مناسب‌تری را در ایجاد شرایط گسیل غبار نشان می‌دهد. به نظر می‌رسد دلیل برتری طرحواره­ی دو لایه‌ای پلایم- شو نسبت به طرحواره­ی NOAH، این است که ضخامت لایه­ی سطحی خاک طرحواره­ی پلایم- شو یک سانتیمتر است؛ درحالی‌که لایه­ی سطحی در طرحواره­ی NOAH، ۱۰ سانتیمتر ضخامت دارد. کوچک‌تر بودن لایه­ی سطحی در طرحواره­ی پلایم- شو، سبب می­شود لایه رطوبت لایه­ی سطحی، پاسخ سریع­تری به واداشت‌‌های جوی داشته باشد و در نتیجه شبیه‌سازی واقعی­تری از رطوبت سطح صورت ­گیرد. همچنین ارزیابی طرحواره‌های سطح با استفاده از داده‌های راداری، نشان داد که طرحواره­ی پلایم نسبت به طرحواره­ی NOAH از دقت بیشتری برخوردار است.