سال 11، شماره 2 - ( تابستان 1400 )                   جلد 11 شماره 2 صفحات 26-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Jahantigh M, Jahantigh M. Monitoring Changes in Erosion areas Using Remote sensing Data in Three years of Wet, Normal and Drought (Case study: Nimroz Region of Sistan). E.E.R. 2021; 11 (2) :1-26
URL: http://magazine.hormozgan.ac.ir/article-1-591-fa.html
جهان تیغ منصور، جهان تیغ معین. پایش تغییرات پهنه‌های فرسایشی با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای طی دوره‌های پر آبی، نرمال و کم آبی (مطالعه موردی: منطقه‌ی نیمروز سیستان). پژوهش هاي فرسايش محيطي. 1400; 11 (2) :1-26

URL: http://magazine.hormozgan.ac.ir/article-1-591-fa.html


گروه مهندسی منابع طبیعی، دانشکده‌ی کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه گرگان ، Moienja23@yahoo.com
چکیده:   (2271 مشاهده)
یکی از مشکلات مناطق خشک از جمله سیستان، تخریب و فرسایش است که علت آن کمبود پوشش گیاهی و بهره­برداری نامعقول از عرصه­های طبیعی است. هدف از اجرای این پژوهش، پایش تغییرات پهنه‌های در معرض فرسایش بادی در منطقه‌­ی نیمروز سیستان طی سال‌های کم آبی، نرمال و پر آبی است؛ بدین منظور در ابتدا با استفاده از روش‌های ریزمقیاس نمایی، به تهیه­ی سری زمانی تصاویر ماهواره‌های با قدرت تفکیک مکانی و زمانی بالا با استفاده از تصاویر ماهواره­ی لندست و مودیس پرداخته شد. سپس با استفاده از مدل ESTARFM، تصاویر مربوط به سال­های کم آبی (2001)، نرمال (2008) و پرآبی (2019) شبیه­‌سازی شد. برای پایش تغییرات پهنه‌های فرسایشی نیز نقشه­‌ی کاربری اراضی مربوط به سال‌های کم آبی (۱۳۸0)، نرمال (۱۳87) و پر آبی (1398) استخراج و با ارزیابی صحت طبقه‌‌بندی این نقشه‌ها، عملیات آشکارسازی تغییرات با استفاده از روش مقایسه پس از طبقه‌بندی برای این نقشه‌ها انجام شد. در بررسی تغییرات پهنه‌های فرسایشی، یافته‌ها نشان داد که طی دوره­ی کم آبی تا نرمال، بیشترین درصد تغییرات (84/35 درصد) مربوط به تبدیل اراضی بایر به پهنه‌‌های فرسایشی با مساحتی حدود 68/32708 هکتار و در رتبه­ی بعدی، مربوط به تبدیل پهنه‌های فرسایشی به اراضی مرتعی با پوشش گیاهی کمتر از 10 درصد (24/25 درصد) است. همچنین نتایج نشان داد که طی دوره­ی کم آبی تا پرآبی، بیشترین درصد تغییرات به­ترتیب برابر با 38/25 و 98/25 درصد بود و به تبدیل پهنه‌های فرسایشی به پهنه‌های آبی و مرتع اختصاص داشت. همچنین نتایج بیانگر آن است که طی دوره­ی پرآبی با افزایش سطح پهنه‌های سیل­‌گیر در منطقه­‌ی مورد مطالعه، وسعت پهنه‌های فرسایشی نسبت به دوره­­ی کم آبی60 درصد (معادل با 36/8059 هکتار) کاهش یافت. نتایج نشان داد که تغییر شرایط هیدرولوژیکی جریان‌های ورودی به سیستان، در وسعت پهنه‌های فرسایشی منطقه نقش بارزی داشت که بهبود شرایط آن نیازمند مطالبه­ی حق­آبه منطقه­‌ی سیستان از کشور افغانستان است. 
متن کامل [PDF 1526 kb]   (807 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله پژوهش‌های فرسایش محیطی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Environmental Erosion Research Journal

Designed & Developed by : Yektaweb