گروه آموزشی برنامهریزی، مدیریت و آموزش محیطزیست، دانشکده محیطزیست، دانشگاه تهران، تهران ، malekb@ut.ac.ir
چکیده: (25 مشاهده)
خاک بهعنوان یکی از ارکان سرمایه طبیعی، نقش مهمی در ارائه خدمات اکوسیستمی مانند کاهش خطر سیل، زیستگاهدهی، ترسیب کربن و پشتیبانی کشاورزی دارد. افزایش آگاهی جهانی نسبت به اهمیت این خدمات، حفاظت از خاک را به اولویت زیستمحیطی تبدیل کرده است. تغییرات کاربری/پوشش اراضی از مهمترین عوامل مؤثر بر خدمات اکوسیستمی، بهویژه نگهداشت خاک و حفظ رسوب است. این مطالعه با هدف پایش تغییرات کاربری/پوشش حوضه لواسانات طی سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۳ و ارزیابی تأثیر آن بر خدمات اکوسیستمی انجام شد. برای این منظور از تصاویر لندست، مدل InVEST-SDR و رگرسیون وزنی جغرافیایی (GWR) استفاده گردید؛ ورودیهای مدل شامل نقشههای کاربری، فاکتورهای فرسایش خاک (R، K، C، P) و مدل رقومی ارتفاع (DEM) بود. نتایج نشان داد سطح اراضی سبز شامل مراتع، جنگلهای سوزنیبرگ، باغات و زمینهای کشاورزی حدود ۱۵۲ کیلومتر مربع (4/15 درصد) کاهش یافته و به مناطق انسانساخت تبدیل شده است. این تغییرات موجب افزایش ۱۴/۵۶ درصدی پتانسیل اتلاف خاک، کاهش ۳۲/۱۰ درصدی شاخص اجتناب از فرسایش و افزایش ۳۱/۲۳ درصدی شاخص اجتناب از حمل رسوب شده است. نتایج مدل GWR در ۲۰۰۰ و ۲۰۲۳ رابطه فضایی قوی بین درصد کاربری و خدمات اجتناب از فرسایش و حمل رسوب را نشان داد. در ۲۰۰۰، ضریب تعیین تنظیمشده برای اجتناب از فرسایش ۰٫۹۸ و برای اجتناب از حمل رسوب ۰٫۹۹ بود، با مجموع مربعات باقیمانده و انحراف معیار کمتر نسبت به ۲۰۲۳. در ۲۰۲۳، ضریب تعیین تنظیمشده برای اجتناب از فرسایش به ۰٫۹۹ افزایش و برای اجتناب از حمل رسوب به ۰٫۹۶ کاهش یافت، در حالی که مجموع مربعات باقیمانده و انحراف معیار افزایش یافت. کاهش AICc در ۲۰۲۳ بیانگر بهبود برازش مدل در شرایط همگنتر است. بر این اساس، حفاظت از پوششهای گیاهی، بهینهسازی مدیریت کاربری و اجرای سیاستهای توسعه پایدار، بهویژه در مناطق آسیبپذیر و پرخطر فرسایش، برای حفظ خدمات اکوسیستمی و پایداری محیطی ضروری است.