سال 12، شماره 3 - ( پائیز 1401 )                   جلد 12 شماره 3 صفحات 99-78 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Eskandari Damaneh H, Zehtabian G, Khosravi H, Azarnivand H, Barati A. The Future of Temporal and Spatial Variations in the Quantitative and Qualitative Parameters of Groundwater in Arid Regions: A Case Study of Minab Plain. E.E.R. 2022; 12 (3) :78-99
URL: http://magazine.hormozgan.ac.ir/article-1-663-fa.html
اسکندری دامنه حامد، زهتابیان غلامرضا، خسروی حسن، آذرنیوند حسین، براتی علی اکبر. پیش‌بینی تغییرات مکانی و زمانی پارامترهای کمیت و کیفیت آب زیر‌زمینی در مناطق خشک (مطالعه موردی: دشت میناب). پژوهش هاي فرسايش محيطي. 1401; 12 (3) :78-99

URL: http://magazine.hormozgan.ac.ir/article-1-663-fa.html


گروه احیاء مناطق‌ خشک‌ وکوهستانی، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، ‌ایران ، hakhosravi@ut.ac.ir
چکیده:   (1465 مشاهده)
در این پژوهش به ‌‌بررسی تغییرات پارامترهای کمیت و کیفیت آب زیرزمینی در دشت میناب و بررسی آنها در گذشته، حال و آینده پرداخته شد. به‌منظور پیش‌بینی وضعیت پارامترهای کمیت و کیفیت آب زیرزمینی در آینده، از سناریوهای جدید افزایش بهره‌برداری شامل 5، 10 و 15 درصد افزایش بهره‌برداری با استفاده از نرم‌افزار GMS10.5 کد مادفلو استفاده شد. سپس به‌منظور ارزیابی تأثیر تغییرات افت آب زیرزمینی بر بیابان‌زایی منطقه، از مدل ایرانی ارزیابی شدت بیابان‌زایی (IMDPA) استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که طی سال‌های اخیر به‌ علت حفر چاه‌های عمیق و نیمه‌عمیق در حالت پایه (سال‌های 1382، 1387، 1392 و 1397)، بیشترین افت آبخوان در منطقه مورد مطالعه به‌ترتیب برابر با 16/3-، 87/12-، 89/23- و 30/30- متر بود. بیشترین میزان افزایش افت آب زیرزمینی در دشت میناب با گذشت زمان تحت سناریوهای 5، 10 و 15 درصد افزایش بهره‌برداری به‌ترتیب 5/59-، 3/61- و 2/63- متر است و حجم آبخوان تحت­تأثیر این سناریو‌ها، 55/153، 86/160 و 17/168 میلیون مترمکعب نسبت به شرایط پایه تحت­تأثیر این سناریوها به‌ترتیب کاهش می‌یابد. پیش‌بینی‌ها درباره پارامترهای کیفی EC و SAR در سال‌های 1398، 1403، 1408 و 1414 نیز نشان داد که میزان این پارامترها در سال 1414 در آب زیرزمینی افزایش خواهد یافت و آلودگی ناشی از آن، از سمت جنوب به ‌سمت شمال منطقه در حال حرکت است. بررسیهای انجام شده در مورد کلاس‌های شدت بیابان‌زایی شدید با استفاده از مدل IMDPA در سناریوهای 5، 10 و 15 درصد افزایش بهره‌برداری نشان داد که بیشترین شدت بیابان‌زایی کلاس شدید، در سناریو 15 درصد افزایش بهره‌برداری (22/37 درصد) در سال 1414 رخ خواهد داد.
 
متن کامل [PDF 1169 kb]   (479 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله پژوهش‌های فرسایش محیطی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Environmental Erosion Research Journal

Designed & Developed by : Yektaweb