مجله پژوهش‌های فرسایش محیطی

عدم حفاظت کافی از منطقه حفاظت شده گنو، باعث شده تا بخشهای زیادی از این منطقه تخریب گردد. این در حالی است که منطقه گنو دارای گونه‌های گیاهی و جانوری نادر و منحصر به فردی است. این مطالعه با هدف پهنه‌بندی مناطق مناسب برای حفاظت خاک، بازسازی و احیای خاک و استفاده‌های ویژه با توجه به توانمندی‌های مناطق خشک انجام گرفت. برای پهنه‌بندی منطقه مورد مطالعه از لایه‌های اطلاعاتی شیب، جهت، ارتفاع، پوشش گیاهی، خاک و مناطق روستایی استفاده شد. پس از تهیه نقشه واحدهای شکل زمین، به روش مدل اکولوژیک مخدوم، زون‌بندی نهایی در منطقه انجام شد. سپس مناطق مناسب حفاظت و احیا و گردشگری تعیین و طبقه‌بندی شد. همچنین در هر تیپ گیاهی، عوامل فرسایش به روش MPESIAC امتیازدهی و پس از جمع‌بندی امتیازات با استفاده از جدول طبقه‌بندی کلاس رسوب‌دهی، شدت رسوب‌دهی تعیین گردید. نتایج نشان داد از کل منطقه مورد مطالعه 12457 هکتار (28) در زون حفاظت، 203 هکتار (45/۰ درصد) در زون بازسازی و احیاء و 95 هکتار (21/۰ درصد) از کل منطقه در زون استفاده‌های ویژه قرار می‌گیرد. بررسی شدت رسوب‌دهی نشان داد تیپ گیاهی Ziziphus spina-christi (L.) Desf. در ارتفاعات پایین منطقه با جمع امتیازات 87، دارای کلاس رسوب‌دهی 4 یا فرسایش زیاد است و مؤثرترین عامل رسوب‌دهی در این منطقه فرسایش رودخانه‌ای و شیب است. نتایج این مطالعه نشان داد خاک در بیش از یک پنجم منطقه به شدت تخریب شده است.