سال 12، شماره 3 - ( پائیز 1401 )
جلد 12 شماره 3 صفحات 17-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
maghsoudi M, pireh M. Identifying Vulnerable Areas to Desertification using the DVI Index (Case study: Kerman province). E.E.R. 2022; 12 (3) :1-17
URL: http://magazine.hormozgan.ac.ir/article-1-680-fa.html
URL: http://magazine.hormozgan.ac.ir/article-1-680-fa.html
مقصودی مهران، پیره مهین. شناسایی مناطق آسیبپذیر در مقابل بیابانزایی با استفاده از شاخص DVI (مطالعه موردی: استان کرمان). پژوهش هاي فرسايش محيطي. 1401; 12 (3) :1-17
دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران ، maghsoud@ut.ac.ir
چکیده: (2198 مشاهده)
بیابانزایی، نوعی تخریب زمین است که بر محیط زیست و زندگی انسانها اثرات مستقیمی دارد و بسیاری از مناطق، از جمله مناطق شرقی کشور با این خطر مواجه است. با توجه به اهمیت موضوع، در این پژوهش به شناسایی مناطق آسیبپذیر در مقابل بیابانزایی در استان کرمان پرداخته شد. در این تحقیق به منظور دستیابی به اهداف مورد نظر، از اطلاعات اقلیمی و جمعیتی، مدل رقومی ارتفاعی سی متر و اطلاعات مربوط به نوع خاک منطقه به‌عنوان داده‌های تحقیق استفاده شد. مهمترین ابزار تحقیق، ArcGIS و مدل اصلی مورد استفاده در آن نیز شامل مدل DVI است. این تحقیق در چند مرحله انجام شد که در مرحله اول، اطلاعات موردنیاز جمع‌آوری شد. در مرحله دوم، به اطلاعات مورد نیاز به صورت درون‌لایه‌ای وزن داده شد و در مرحله سوم، لایه‌های اطلاعاتی بر اساس مدل DVI با هم ترکیب و نقشه مناطق آسیبپذیر تهیه شد. بر اساس نتایج حاصل شده، حدود 53 درصد از مساحت استان کرمان دارای پتانسیل آسیبپذیری زیاد و خیلی زیاد است. در این پژوهش، میزان آسیبپذیری در شهرستانهای مختلف نیز ارزیابی شد که بر اساس نتایج حاصل شده، شهرستانهای منوجان، قلعه‌گنج و عنبرآباد به ترتیب با 97، 96 و 91 درصد از مساحت، بالاترین پتانسیل آسیبپذیری را داشت.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
مدیریت و کنترل اثرات فرسایش محیطی
دریافت: 1400/6/20 | انتشار: 1401/6/30
دریافت: 1400/6/20 | انتشار: 1401/6/30
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
