در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه مدیریت مناطق خشک و بیابانی، دانشکده کویرشناسی، دانشگاه سمنان، سمنان ، ara338@semnan.ac.ir
چکیده: (56 مشاهده)
شناخت و ارزیابی پهنههای متاثر از فرسایش بادی، ابزار مهمی برای مدیران و برنامهریزان در راستای توسعه پایدار در مناطق مختلف به شمار میرود، لذا شناسایی عوامل موثر بر توسعه این پهنهها در هر منطقه از ضروریات طرحهای مدیریتی میباشد. با توجه به شرایط اقلیمی شهرستان سرخس، پارامترهایی مانند خشکسالی، طوفان های گرد و غبار از یک طرف، توسعه اراضی کشاورزی و تبدیل مراتع به دیمزارهای کم بازده از سوی دیگر سبب پیشروی و توسعه این پهنهها گردیده است، لذا هدف از این پژوهش الویت بندی کانون های فرسایش بادی با توجه به جهت پیشروی پهنه های ماسه ای و منابع و مناطق استراتژیک تهدید شونده شهرستان شامل مناطق جمعیتی، تاسیسات ، مناطق توریستی، فرهنگی، اقتصادی، کشاورزی و راههای ارتباطی می باشد. دوره مطالعاتی انتخاب شده در این تحقیق از سال میلادی 2000 تا 2015 میباشد که بررسیها بصورت دورههای 5 ساله، 2000، 2005، 2010 و 2015 انجام گرفت. نقشه کاربری اراضی به منظور جداسازی پهنههای ماسهای و تعیین جهت پیشروی آنها با استفاده از تکنیک‌های طبقه‌بندی نظارت شده، تهیه گردید. این تکنیکها شامل روشهای پیکسل پایه، شیءگرا و درخت تصمیم گیری میباشد. به منظور صحت سنجی نتایج علاوه بر استفاده از پارامترهای دقت کل، ضریب کاپا، ماتریس خطا، دقت تولید کننده و استفاده کننده، از دو پارامتر مغایرت کمی و مغایرت تخصیصی نیز استفاده گردید. نتایج نشان داد که با توجه به پهنههای فرسایش بادی سال 2015، مجموعا 24 کیلومتر از راه آهن سرخس- مشهد، 295 کیلومتر از راههای مواصلاتی، تعداد 25 روستا، 4801 هکتار جنگل دست کاشت منطقه و مناطق مهمی از جمله فرودگاه الماس، پالایشگاه خانگیران و منطقه ویژه سرخس در این پهنهها واقع شده اند، همچنین کانون فرسایش بادی صمد آباد، گنبدلی- آبمال تا صمدآباد، یازتپه-خانگیران، گنبدلی- آبمال و صمد آباد به ترتیب بایستی در اولویت برنامهریزی مدیریتی جهت جلوگیری از پیشروی پهنههای ماسهای قرار گیرند.
نوع مطالعه: مستخرج از پایان‌نامه / رساله / طرح پژوهشی |
موضوع مقاله:
مدیریت و کنترل اثرات فرسایش محیطی
دریافت: 1402/8/14
دریافت: 1402/8/14
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
