سال 12، شماره 4 - ( زمستان 1401 1401 )                   جلد 12 شماره 4 صفحات 53-26 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Ghanavati E, Saffari A, Ahmadabadi A, Varasteh S. Risk Analysis and Management of Urban Floods with Geomorphological Approach (Karaj Metropolis). E.E.R. 2022; 12 (4) :26-53
URL: http://magazine.hormozgan.ac.ir/article-1-712-fa.html
قنواتی عزت اله، صفاری امیر، احمدآبادی علی، وارسته شهرام. تحلیل و مدیریت خطر سیلاب‌های شهری با رویکرد ژئومورفولوژی (کلانشهر کرج). پژوهش هاي فرسايش محيطي. 1401; 12 (4) :26-53

URL: http://magazine.hormozgan.ac.ir/article-1-712-fa.html


گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده علوم جغرافیایی، دانشگاه خوارزمی، تهران ، ghanavati@khu.ac.ir
چکیده:   (2179 مشاهده)
این تحقیق با هدف تحلیل ژئومورفولوژیک حوضه­های آبریز کلانشهرکرج برای مدیریت و کاهش خطر سیلاب انجام شد. ابتدا پهنه­های سیل­خیز و مناطق دارای توان آبگرفتگی شناسایی شد. کانال­های طالقانی، موذن و دلمبر به ترتیب آب­های سطحی حاصل از زیرحوضه­های طالقانی، سیاه­کلان و دلمبر را به سمت کلکتور جمع­کننده بهشتی هدایت می­کنند. ظرفیت این سه کانال برای دوره­ بازگشت پنجاه ساله به ترتیب 38/0، 68/0 و 53/2 مترمکعب بر ثانیه طراحی شده­است. نتایج حاصل از مدل HecRAS نشان داد که سیلاب دوره­ بازگشت پنجاه ساله آبراهه­های طالقانی، سیاه­کلان و دلمبر به ترتیب 42/0، 81/0 و 64/2 مترمکعب بر ثانیه است. بنابراین با وقوع چنین سیلابی به علت عدم گنجایش ظرفیت انتقال کانال­های مصنوعی­ موجود، آب­مازاد سطحی به سیلاب­های شهری منجر می­شود. همچنین با اجرای مدل TOSIS مشخص شد که بیش از 55 درصد از سطح کلانشهرکرج، توان آبگرفتگی ­خیلی­زیاد و زیاد دارد. برای مدیریت سیلاب این مناطق نیز از سه روش شامل استخرهای مصنوعی به منظور پخش ­سیلاب، ایجاد زیرساخت­های سبز و چاه­های­جذبی استفاده شد. با استفاده از روش WASPAS و بولین، چهار پهنه مستعد برای ذخیره سیلاب شناسایی شد که با فرض ذخیره آب به عمق دو متر در هر یک از پهنه­ها، در مجموع بیست هزار متر مکعب از حجم آب سیلاب مهار خواهد شد. همچنین با استفاده از مدل MCE، شانزده موقعیت مناسب برای حفر چاه جذبی پیشنهاد شد. مجموع چاه­های­ جذبی پیشنهادی با قطر حفاری دو متری می­توانند 16880 مترمکعب از آب ­سطحی را ذخیره کنند. گزینه دیگری که از آن برای مدیریت­ سیلاب استفاده می­شود، بهره­گیری از زیرساخت سبز است. درصد تراکم پوشش­گیاهی نیز با استفاده از مدل FCD به دست آمده­است. پهنه­های دارای تراکم پوشش­گیاهی کمتر از 25 درصد در منطقه، دارای توان تولید رواناب سطحی بیش از 250 میلی­متر است. با افزایش زیرساخت­های سبز در کرج، توان تولید رواناب سطحی به میزان پنجاه تا هفتاد میلی­متر کاهش می‌­یابد.
 
متن کامل [PDF 1598 kb]   (589 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله پژوهش‌های فرسایش محیطی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Environmental Erosion Research Journal

Designed & Developed by : Yektaweb